Mid-life

SA EDAD NA 24, may mid-life crisis na yata ako. Oo, mid-life, hindi quarter-life. Sa hindi maipaliwanag na pagka-lungkot at pagka-irita sa buhay at sa mga buhay, isama pa ang epekto ng global waming at ng mga taxi driver na namimili ng isasakay na pasahero, malamang patay na ako by 50.

Buti na lang hindi ako nagyoyosi, kundi baka patay na ko by now.

Ang problema sa mid-life crisis e hindi ito napapa-CT scan para malaman kung malignant ba o benign, o simpleng pag-iinarte lang. Na sakaling “simpleng pag-iinarte lang” ang diagnosis, tsk, sayang ang perang pinang-CT scan. One year supply sana yun ng perang pambayad sa mga hayup na taxi driver na humihingi ng dagdag dahil “trafiic sa EDSA”.

Ayoko pa naman ng mga hindi na teenager na nagpapaka-emo pa rin kahit hindi na bagay sa kanila ang eyeliner at pre-K-Fed-Britney pink-kamatayan black na color combination habang may Typecast na background music. Na kahit ilang taon nang nagtatrabaho e hindi pa rin sanay sa parang unwritten rule na sa bawat kumpanya, dapat may at least isang ka-trabahong unprofessional at at least isang masarap gilitan sa leeg at at least isang mataas ang katungkulan na unprofessional pero hindi mo pwedeng gilitan ng leeg kundi wala kang kinsenas. Na hindi pa rin maintindihan ang konsepto ni Rizal ng “masamang kailangan” sa totoong mundo, kung hindi, edi heaven na yun.

E 24 pa lang ako, ayoko pang mapunta sa heaven. Lalo’t hindi ko pa nakukuha ang sweldo ko.

Sa ngayon, siguro’y kailangan ko lang huminga uli. Hindi yung hinga na inhale, exhale habang nag-eexercise dahil tumataba ka na daw at malaki na ang tiyan. Hindi yung hinga na buntung-hininga dahil sumuko ka na sa pagpapasensya na kapag pumikit ka pa ay malamang may kasama nang luha. Hindi yung hinga na hingal-aso dahil sobrang pagod ka na na kahit uminom ka ng ice-cold water ay parang wala pa ring ice.

Kundi yung hinga na hinga lang.

Na walang pag-aalinlangan sa sasabihin ng iba. Na hindi sumusuko at nagpapatuloy lang, dahil trabaho lang ito. Na kahit sobrang pagod ay napapangiti pa rin dahil masaya naman talaga, nakakalimot lang.

Parang dati.

Parang ganito.##